Türkiye'nin Bloğu Gençliğin Yazı Tahtası :)
Savrulur zaman avuçlarımda, Öpüp kokladığım saç aralarında. Olmazlara inat “olur” dediğim anda, Sana güvendiğim yeminlerde saklı. Sığındım gizlice matemlere, Fırtınalardan döndüm kedere. Olmazlara inat duruldum yine, Savrulur zaman, düşer ellerimden. Gözlerimde yarım...
Bilmiyorum, ne haldeyim, Deli gönüllü, divaneyim. Kahreden bir çift göz vardır, Kahpe bakışları canımı alır. Hasretin yakar, kavurur içimi, Gönlümün en ücra köşesinde yapa yalnızım. Kanayan yaralar dert olur insana, Her düşüncemde belirir o...
İçimde bir ev var. Duvarları dökülmüş, çatısı yer yer çökmüş… Ama hâlâ ayakta. Her odasında bir anı, her çatlağında bir sızı saklı. Kimsenin bilmediği koridorlarında yürüyen ayak sesleri hâlâ yankılanıyor zaman zaman. Kimse duymuyor...
İçimde bir deniz var, dalgaları boyumu aşan. Bazen öyle sert çarpıyor ki kıyıma, ne yana kaçsam olmuyor. Oysa ben sadece biraz durulmak istiyorum. Suyun yüzeyinde nefes alabileceğim bir an… Ama bu deniz, bana o...
İçimde bir yol var. Ne başı belli ne sonu… Ne haritası var elimde ne de pusulası. Yürüdükçe değişiyor, adım attıkça yeniden çiziliyor sanki. Kimi yerde taşlı, dikenli kimi yerde bataklık kimi yerde de ansızın...
Geçen gün sosyal medya fenomeni bir arkadaşa sordum: — “Kaç takipçin var?” “Çok!” Dedi, uçuk rakamlar söyledi. Sonra nabzımı yoklamak ister gibi gözlerimin içine baktı: — “Senin de çoktur.” Ben gülümsedim: — “Hayır, senin...
Yağmurda eski bir plak gibiyiz… Hem çalar hem de eskir, yıpranır, yoruluruz. Hastalıklarla, hayatla, çevremizdekilerle, insanlarla… Aslında insanı en çok insan yorar. Yıpratır, üzer, kırar, ağlatır. Hiç düşünmezler… Bizim yumuşak kalbimizi hüzünlendirdiklerini, ağızlarına geleni...
Gözlerimle süslüyorum geceyi. Bu gece hava biraz ölüm gibi. Biraz toprak, biraz ben… Sence de tuhaf değil mi? Ne ben gelebiliyorum ne de sen. Ne ben göreyim ölümün şenlik kutlamalarını Ne de sen bil...
Güneşin kızıllığı Boyarken semayı, Ben yok isem Dalgaların kıyısında, Ya yorgundur başım Ya da gitmiştir Buradan nâ’şım. Serin rüzgâr okşar Issız kalan sahili, Martılar sessizdir; Susmuş şarkılarıyla. Bir iz kalır geriye, Islak kumun üstünde...
