Türkiye'nin Bloğu Gençliğin Yazı Tahtası :)
Bir hevesle yenen dondurmanın sonradan seni hasta etmesi gibi, Önce mutlu eder, sonra hasta. Bir daha yemem dersin, İyileşince ilk dondurmaya koşarsın. Sevgi de böyleymiş, acı veren şeye koşarmış insan… Sen koştukça o gidermiş....
Seni düşünüyorum, Öyleyse var mısın? Her zerremde hissediyorum Ama yokluğunla sınıyorsun. Sen kalbe zarar mısın? Şimdi sensizliğin kumsallarında uzanıyorum. Ama uyku girmiyor gözüme. Bana bu gece bir şarkı mırıldanır mısın? Belki sesinin huzurunda...
Ey benim turkuaz sevdam, Gel desem gelemezsin biliyorum. Ben seni her adımda, Her solukta çağırıyorum. Sessiz çığlığımla, Yarınlara olan umutlarımla, Kalbimin ve bedenimin, Sana çok ihtiyacı var. Neredeysen, ne olur çık gel. Kalbim...
Hiç bilmezdim senden önce, Kalbimin uzaklara taşındığını. Hiç bilmezdim senden önce, Gülüşlerinde Karadeniz’in kaybolduğunu. Tek kelam etmeden konuşmayı, Geçmişe kara kalem çekmeyi, Dualarımın bu kadar süslenmesini, Hiç bilmezdim senden önce. Bir ağma...
İstedikten sonra başaramayacağın hiçbir şey yoktur. Yazıma bu sözle başlamak istedim çünkü asıl farkına varmanızı istediğim şey ne kadar güçlü olduğunuz. Evet, belki sen farkında değilsin ama hayal edebileceğinden çok daha güçlüsün. Tecrübe etmiş...
İtalyan yazar Lucianno, düşünce suçlusuydu. 4m2’lik bir hücreye mahkum oldu, hem de tam 17 sene için! O kahrolası hücreye yerleştiği birinci gün her şey normaldi. Aradan birkaç hafta geçti. Lucianno düşünmeye başladı. “Burada 17...
Düşünce Yazıları / Hayalin İçinden / Hayatın İçinden / TB Alıntı
Mart 15, 2022
