Author: Sena Köroğlu

Sevinçte Unutulan Adres Üzgün olduğunda düşer, alnın secdeye, Niye güzel şeyler olurken anmazsın adını, niye? İlle kedere mi gerek var, bu alnının secdeye düşmesine? Belki de her an, her nefeste, Şükür de bir dua,...

Hissedersin bazı anlar, Aslında o yere ait olmadığını. Bir başka gelir gözüne onlar, Dersin kendi kendine, bu insanların içinde benim ne işim var. Anılar gelir sonra gözünün önüne, Kendini ait hissettiğin o yerdeki anılar....

  Bir şeyler koptu içimde, Artık bir araya gelmeyecek şekilde. Sonra baktım sessizce herkese, Ne o anladı beni ne de bu, fark etmedi kimse. Belki de zamanla, sessizliğin içinde, Kendi sesim yankılanır derinliğinde. Yeniden...

Hayaller geleceğe gebeydi, Anılar ise geçmişe. Bizi bu kadar yıpratan neydi, Ha geçmiş ha gelecek işte. Hayaller yeşertirdi umutları, Anılar köreltirdi yaşantıları. Keşke demeye varmadan, Yaşamalıydık aslında bu hayatı. Hayallerin savurduğu rüzgar gibi, Geçmişin...

Bir yanım kimsesiz, Bir diğer yanım ise Bir o kadar değer görüyor, Seviliyordu. Ama hiç kimse İçimdeki bu boşluğu Tam anlamıyla Dolduramıyordu. Bir boşluk var gönlümde Sevilmesi zor, Dolması zor, Biliyorum o boşluğu Biliyorum...