Türkiye'nin Bloğu Gençliğin Yazı Tahtası :)
Kurudukça yeşeriyorsun. Azaldıkça çoğalıyorsun. Ve öldükçe doğuyorsun sen. Eğildikçe yükseliyorsun. Fısıltınla bağırıyorsun. Ve kemiksiz dimdik duruyorsun sen. Beklerken koşuyorsun. Açken doğuruyorsun. Ve yara aldıkça şifa oluyorsun sen. Dağılırken topluyorsun. Kaybolmuşken buluyorsun....
Çareyken çaresizliğin sızıyla, Giderken kalanın yarısıyla, Beni benden çalıp bana hediye eden, Derin bir yara açarak gidensin sen. En başında bilseydim kalbimin böyle ezileceğini, Diler miydim senle geleceğimi? Sevgisizliğime rağmen tüm sevgimi, Eksikliğime...
Nefesin ciğerlerine yetmediği bir gece. Gecenin en karanlık zamanı ve saat kaç bilmiyorsun. Yüreğinin tir tir titrediğini hissediyorsun. Boğazını sıkan hayali iki el, gözlerin öylesine korkmuş ki… Nefes almaya çalışıyorsun ama tonlarca nefes alsan...
Evler vardı zemini toprak, duvarı ahşap. Evler vardı tek odalı ama herkesin sığabildiği. Tek kişilik, çift kişilik yatakların yerine hep kişilik yün döşeklerin ve yastıkların olduğu. Tek çeşit yemeği ortak bir sahandan kaşıklarımız birbirine...
Basit olmalıydı her şey. Bir çırpıda çözülebilmeliydi düğümler. Kilometrelerce uzak olsa da hasret çekenler, koşup gelebilmeliydi ansızın. Küs olanlar yılları devirmek yerine sarılabilmeliydi kocaman. Basit olmalıydı her şey. Bir çocuk aniden beyaz elbisesiyle...
Şimdi buradayım. Olmak istediğim binlerce yerden uzakta. Tanık da ben, sanık da ben, Bir yabancı gibi hüküm vermenin eşiğindeyim. Yaşadığım koca bir ömrün, Yaşanmış gerçek bir ana denk gelip gelmediğinin muhasebesini yaparak...
