Uyumsuzluğun Sözleri
Düşüncenin akışını bozan bir paragraf gibi hissediyorum çoğu zaman kendimi bu hikayede. Anlatılmak istenenden çok uzakta, kendi ifadelerini desteklemek isterken verdiği mücadelenin sonunda yarım kalmış bir paragraf. Anlatmaya çalıştığı şeyleri anlatırken, anlaşılmayacak olmasının verdiği bilinçle kendini sonlandırmış bir anlatım bozukluğu. Sanki ondan hiç bahsedilmek istenmemiş gibi…Bir anda terk edilmiş fakat yine de kenara ayrılmayıp orada bırakılmış. Yalnız ve yarım kalmaya mahkum edilmiş, son sözleri içinde ukte kalmış bir paragraf…
Herkes ondan rahatsız, onun ise kendisi ile çelişkisi bitmemiş. Diğer cümlelere bakmaya fırsat bulamıyor. “Ben neyim? Neden bu hikayedeyim? Kendi doğrularım beni bu hikayenin neresine konduruyor?..”
Düşünceleri kendisini boğmaya yetiyor. Sorgulanmak için bir dış görüşe ihtiyacı yok fakat hikayenin devamı onu yargılanmaya sürüklüyor. Öyle kusursuz ilerliyor ki hikaye, yabancı hissetmemesi elde değil. Gitmesi gerektiğinin farkında fakat gidemiyor. Sorularına cevap bulmak istiyor..
Düşüncenin akışını bozmasına rağmen orada kalmaya devam eden o paragraf gibi hissediyorum kendimi..
Hala orada olduğu için mahcup bir paragraf. Biraz yorgun, biraz da dargın. Oradan çıkmaya gücü yetmiyor. Bir çift el istiyor onu oradan alacak. Sözcüklerinin uyumunu yakaladığı yere konulmak istiyor çünkü tek derdi biraz anlaşılmak. Sanki anlaşılsa oradan toz olup gidecek. Ama olmuyor… Herkes hikayenin devamına o kadar odaklanmış ki.. O küçük pürüz dikkat bile çekmiyor. Sadece okuyup geçmekle yetiniyorlar.
O ise kendini tanımlayacak kelimelerle tanışmamış henüz. Hissettiği şeyleri tarif edemiyor. İçinde bulunduğu karmaşanın büyüklüğü onu korkunç bir anlamsızlığa sürüklüyor. Kendi cümlelerine sığamıyor. Düşünceleri dolup taşıyor fakat hiçbir kelimesi hareket etmiyor. Ne azalıyor ne de artıyor…
Orada kalmasına rağmen düşüncenin akışına hiçbir faydası olmayan bir paragraf gibi hissediyorum kendimi…
Düşünmekten kendini altüst etmiş, altüst olduğu dünyasında yaşamaya mahkum. Kendini eksik yaşamaya alıştırmış ve geri dönmeye hiç niyeti olmayan bir paragraf…
22 yaşındayım ve Giresun'da yaşıyorum. Hafız ve Kur'an kursu öğreticisiyim aynı zamanda açıköğretim bünyesinde İlahiyat bölümünü okuyorum.
Yazmaya 14 yaşımda başladım. O zamanlar benim için ufak olan bir hayal TB Blog ile gerçeğe dönüştü. Yaklaşık 1 senedir TB Blog'ta yazıyorum. Şimdi ise hem yazar hem de editörüm.
Yazmayı, okumayı ve keşfetmeyi seviyorum. 🙂
- Yaz Gecesinin Büyüsü - Mayıs 14, 2024
- Ben Hiç - Şubat 7, 2024
- Eski Bir Tanıdık - Şubat 4, 2024
