Yol Ayrımında Mehlika
Bugün seni gördüm, yine aynı yolda.
Bir an karşıma çıktın, nefesim tutuldu.
Ellerin, hâlâ o zarif telaşın yurdu.
Ben ise suskun, yalnızca izledim orada.
Adımlarım seni izledi, usulca…
Hâlimi bilmesin, dedim kendi içimden.
Ne bir kelâm eder dilim, ne gözlerim döner.
Bu kadar mı zor olur bir sevdayı dillendirmek?
Kaç kere daha bu yolun sessiz sakini,
Kaç kere daha bu yükle adımlarım ağır?
Sana dokunmak mı yoksa uzaktan izlemek,
Hangisi Mehlikâ, hangisi daha zalim?
Düşlerime misafir ettiğim onca hayâlin,
Gerçek olmasını isterdim bir kere olsun.
Ama sen bilmezsin, bir kalbin yangınını,
Ben sana yazarken bile, korkarım bulutsuzluktan.
Bu yazıyı oylar mısınız?
[Toplam: 9 Ortalama: 4.8]
