Anlam Kavgası
Diyorum ki kocaman bir heybem olsa sadece iyiliğe, güzelliğe dair ne varsa taşımaktan yorgun düşene kadar doldursam… Paçalarım aşınana kadar koşsam güneşin batışına bir kala kızıl karanlıkta bir köşede usulca otursam kendimce hesaplamasını yapsam? Tek tek içlerinden samimi olanları ayıklasam yoluma yine devam etsem…
Bazen dünyaya çok kapılıyorum. Fazla sarıp sarmalıyorum, fazla anlam yüklüyorum. Bu çift çekirdek dünyaya fazla sevgi akıyor içimden, fazla kahkaha atıyorum, olanlara fazla heyecan duyuyorum. Hiç geçmediğim sokaklara, hiç bilmediğim yerlere, görmediğim ruhlara, dokunmadığım tenlere, işitmediğim seslere, tanımadığım yüzlere, gitmediğim mekanlara..
Sonra biri çıkıp diyor ki kendine kalmak isteyenler bir adım öne çıksın ve arkama baktığımda herkes benim gibi adım atıyor. Kim kimden kaçıyor o zaman?.. Napacağız bu kadar yalnızlığı, nereye götürüyoruz bu tekilliği, kim oynayacak bu evcilik oyununu, sonra bu kadar kahkaha sesi nereden geliyor?
Her yaşadığın gün geçiyor, yeni gün geliyor… Her ne hissettiysen değişiyor, başka hisler gelişiyor…
Her zaman yitip giden günler için güneşin batışını sorumlu tutacak değiliz ya bazen de günden günün ömrü kadar nasiplenilebileceğini bilmek lazım..
- Anlam Kavgası - Şubat 16, 2021
