Türkiye'nin Bloğu Gençliğin Yazı Tahtası :)
Bazen hiçbir şey söylemeden de çok şey anlatabilir insan. Gözlerinin kenarında biriken yorgunluk, dudaklarının ucuna takılıp kalan tebessüm ve içinde bir yerlerde yankılanan sessizlik… Hepsi birer cümle gibi. Konuşmaktan çok dinlemeyi öğrendiğim gün, kelimelerin...
Bazen farkında bile olmadan kendimizi öylesine zorluyoruz ki… Her şeyin en iyisine sahip olma isteğiyle, elimizdekilerin kıymetini göremiyoruz. Özellikle sosyal medya… Fotoğraf kareleriyle adeta yeni bir kimlik yaratma yarışındayız. O kadar kapılmışız ki bu...
Her gün, hayat kitabımda yeni bir sayfa açıyorum. Kendi kelimelerimle, kendi renklerimle… Modern çağın karmaşasında kaybolmadan, İçimdeki sessizliği dinliyorum. Çünkü biliyorum ki: Gerçek güzellik, Kendine dair dürüstlükte saklı. Yaşam, dışarıdaki kaos ne kadar büyürse...
Bir şeyler geçti içimden, adı yoktu. Zaman gibi; sustu, aktı, kayboldu. Ne tam iyi ne tam kötüydü yaşanan, Ama ben eskisi gibi kalmadım, onu biliyorum. Gözlerimde büyüyen şehirler vardı: Kimi hayal, kimi hayal kırıklığı…...
Zaman ilerliyor, teknoloji gelişiyor, her şey daha “modern” hale geliyor… Peki ya insan? İnsan daha yalnız, daha yorgun, daha duygusuz. Artık kimse kimseye gerçekten dokunmuyor. Herkes birbirine sadece ekranlardan bakıyor. Sevgi sanal, dostluk anlık,...
