İnsani Mahlukatlar
İnsan yoksunlukta kalınca başka düşlere çullanır:
Kendisine ait olmayanlara.
İşte burada başlar eşrefi mahlukatlar,
Yuvalarını burada yapar.
Zehirlerler kendi karanlıklarında en masum taneleri.
Sen ki kim olduğunu bilmezken,
Sen ki kaybolmuşken düşünmekten,
Sen ki koca İstanbul’da yapayalnız kalmışken.
İşte çocuk, işte orada,
Bir yetim ahı,
Bir yetim yaşı, bileceksin ki bundan sebep.
Mahzun kalacaksın yaşamdan.
Hayat zindanında hapsolacaksın.
Lâl olacaksın yüreğin hafiflemedikçe.
Yüzün solacak her yudumunda.
Duyulacak tüm milyonların sesi.
Bastırılmayacak şimdiden.
Oturduğun yerde kalacaksın çocuk, büyüyemeyeceksin.
Çalmaktan sebep yaşayamayacaksın hayatını.
Sen hep bir gölge olacaksın hayatta.
Temizlen çocuk yaşadım diyebilmen için…
- İnsani Mahlukatlar - Kasım 30, 2024
Hayatımda okuduğum en güzel şiir