Aşık Öldüm Ben Sana
Sigara paketinde kalmış son dal sigara kadar yalnızım. İçi boş bir teneke gibi ruhum. Zihnim silik… Nefeslerim yarım… Her sabah kalkıp yüzünü yıkamak gibi yaşamak artık. Rutin, sıradan, bıkmış ve umutsuz…
Karanlıkta salınırken kollarım. Nereye gittiğini bilmeyen ayaklarım, üzerinde bedenim, nereye vardığını düşünmeden sürekli ileri diyen zihnim.
“Bu ben miyim?”
Aşık olmuştum ben.Giyinip süslenmiştim onun için sabahın beşinde. Aydınlanırken hava otobüsün camına yaslamıştım başımı. Heyecandan ne düşüneceğimi şaşırmış zihnim, buz tutmuş parmak uçlarım ve burnum. Bir parkta, bir bankta. Cebimde beş kuruşum yokken umutlarım varken ve hala yaşıyorken.Bedenim bir ölününkinden farklıyken aşık olmuştum ben sana…
Bir bardak sıcak çayı alamıyorken ama içim sıcacıkken.Umutlarımdan ve gelecekten bahsetmiştim sana.
Ayyaş bir adam parktayken ve biz ayyaşların ayakta olduğu saatlerde seninle aşkı içip sarhoş olmuşken.Ruhum seksenlerinde,ayağımın biri toprakta, gözüm mezarda değilken aşık olmuştum ben sana.
Kavuşmak bu kadar kolayken ve kavuşamamışken aşık ölmüştüm ben sana..