Unutamadım

Kafamda binbir soru, yüreğimde ağır bir iz,

Bir çıkmaz sokaktayım, ne geri var ne de gidiş.

Sen karşımdasın, gülümsüyorsun bana,

Gerçek mi bu, yoksa geçmişin sessiz bir aldanışı mı?

Soruyorlar bana; “Unuttun mu?”

Nasıl anlatayım ki, bir tokayla döndün aklıma.

Küçücük bir şeyde kocaman bir boşluk,

Sanki zaman bile seninle durmuş.

Ağladım sabahlara kadar,

Yağmurlar bile sustu, ben susamadım.

Seni yazdım rüzgâra, yağmura, güneşe,

Her satırda sen vardın, her harf acıya değdi.

Kokun…

Bir anda sokakta, bir yastıkta, bir yabancıda,

Geldi çarptı yüzüme,

Unutmak ne mümkün, unutmak yalanmış bana.

Dediler, “Özlem en büyük acıdır.”

Ben sadece sevdim seni,

Ne vedana hazırdım ne unutmaya,

Sadece sevdim, eksilerek, tükenerek…