Author: Ömer Faruk Karakılıç
Elimde bir fotoğrafın kaldı, Aklımda yaşattığın duygular, Gözümde ise akıttığın yaşlar. Ağlıyor içim, dayanamıyor sensizliğe. Var mısın yazılı olan kaderimde, Kaderi bilmem ama hayallerim seninle dolu, Yürüdüğüm yollar seninle dolu, Sağım soğum harap...
Bilmiyorum, ne haldeyim, Deli gönüllü, divaneyim. Kahreden bir çift göz vardır, Kahpe bakışları canımı alır. Hasretin yakar, kavurur içimi, Gönlümün en ücra köşesinde yapa yalnızım. Kanayan yaralar dert olur insana, Her düşüncemde belirir o...
Özlemek kolaydır, zor olan unutabilmek. Her ânında gözlerinin önüne gelmesi, Bir hüzünle kapını çalması, Umutlarla Yolunu açması… Tam “unuttum” dersin bir tokayla aklına gelir. Bir sözü ile açar kabuk bağlamış yaranı, O gözleri durdurur...
Hayat, bazen hiç sevilmemişiz gibi hissettirir. Oysa insan, düşünceleriyle hayatına yön verir. Ne düşünüyorsa ona dönüşür, neyi büyütüyorsa onunla şekillenir. İçimizdeki fırtınalar dış dünyamıza da yansır. Bu yüzden yaşadığımız acılar kadar, onları nasıl taşıdığımız...
Yorgun bir ruha, Üşengeç bir bedene ev sahipliği yapıyorum. Aklım engel olur kabullenmeme, İstiyorum ki ayrılayım perişan halden. Yolların kenarı güllerle dolmuş, Koparmak istesem geçit vermez dikenler. Bilmiyorum, engel olan diken mi? Yoksa...
Kafamda binbir soru, yüreğimde ağır bir iz, Bir çıkmaz sokaktayım, ne geri var ne de gidiş. Sen karşımdasın, gülümsüyorsun bana, Gerçek mi bu, yoksa geçmişin sessiz bir aldanışı mı? Soruyorlar bana; “Unuttun mu?” Nasıl...
Asılsız Fikirler Ardında Edinilmiş Dertler Sokaklarda boş boş gezen insanları izliyordum; sanki hiçbir gayeleri yokmuş gibi dolanıyorlardı. Onların dertleri, zevkleri ve dünyevi yaşantıları yalnızca haz ve şevkle sınırlı. Sürekli dertsiz insanlarla karşılaşıyorum. “Neden ben...
İçimde bir boşluk var, Sana özel olur da çıkagelirsin, Olur da özlem dolu sözleri bitirirsin, Gelir acımı dindirirsin diye boş bırakıyorum. Özlüyorum seni, Kelimenin manası özden gelir, Benim manam senin varlığından, Özleminden ortaya...
Bir kuş uçuyor göklerde, Sanki ailesini kaybetmiş. Çaresizce bir oraya bir buraya, Yolunu kaybetmiş, machule doğru uçuyor . Sanki yolunu kaybetmiş, bir kuş uçuyor, Yalnızlığın derinlerinde yolunu kaybetmiş, Nutuksuz bir kuş uçuyor. ...
Yalnız ve kimsesizim, Derdimi anlattığım bir duvarlar. Sokaklar sessiz ve sakin, Sanki yollarında seni gözlüyorlar. Umutsuz bir şeklim var. Düzensiz bir hayat, Dağınık bir saça sahibim. Hayatım saçma ve karmaşık. Sevgisiz zaman...