Tahta Soğuk Bir Bank
Oturdum; tahta, sade mi sade bir banka.
Yine seni düşündüm.
Sadece kimsenin olmadığı o sessiz mi sessiz bankta değil,
Her yerde seni, hep seni düşündüm.
Seni düşünürken rüzgar eserdi, üşürdüm.
Battaniye olsa da buz keserdim, kalırdım.
Bir kere de olsa ismimi ansaydın,
Emin ol tek sözünle kendimi asardım.
Ellerim üşüyor sana yazarken.
Uzaktan, soğuk mu soğuk bakışların üşütüyor içimi.
Galiba burada donup öleceğim.
Sonumu getiren sen değilsin, ama sendin kesen içimi.
Donmadan önceki son sözlerim:
Ben kimsesiz değildim, hayalinleydim.
Yavaş yavaş donuyor bedenim.
Artık merak etme; bedenim yerde, ben gökyüzündeyim.
Bu yazıyı oylar mısınız?
[Toplam: 4 Ortalama: 5]
