Kendine Mahkum
Çıkmadık canın umudu,
Kendini yitiren bir ruh inadıydı.
Daha kırılmamış, minicikti kozası,
O kendini nereden bilsin?
Hiç görmemişti kanatlarını.
Zamana karşı aylak adımları,
Prangalarına esir olmuş bir arayıştı.
Haykırsa şu karşıki dağlara
Dolu olur üzerine yağardı da,
Yine de kimse duymazdı.
Ağlardı için için,
İzleri toprak olur, ruhu aşınırdı.
O kendini nereden bilsin?
Hiç görmemişti kanatlarını.
Adı, müphem bir savaştı
Ne siyah ne de beyazdı saçları.
Griye meftun, beyazdan fazla,
Karanlıktan daha azdı.
Ruhunu gizlediğini sanır,
Etrafına kalkan bağlardı.
Fakat o kendini nereden bilsin?
Hiç görmemişti kanatlarını.
Merhaba, ben Nadiye Durukan.
22 yaşındayım ve Giresun'da yaşıyorum. Hafız ve Kur'an kursu öğreticisiyim aynı zamanda açıköğretim bünyesinde İlahiyat bölümünü okuyorum.
Yazmaya 14 yaşımda başladım. O zamanlar benim için ufak olan bir hayal TB Blog ile gerçeğe dönüştü. Yaklaşık 1 senedir TB Blog'ta yazıyorum. Şimdi ise hem yazar hem de editörüm.
Yazmayı, okumayı ve keşfetmeyi seviyorum. 🙂
22 yaşındayım ve Giresun'da yaşıyorum. Hafız ve Kur'an kursu öğreticisiyim aynı zamanda açıköğretim bünyesinde İlahiyat bölümünü okuyorum.
Yazmaya 14 yaşımda başladım. O zamanlar benim için ufak olan bir hayal TB Blog ile gerçeğe dönüştü. Yaklaşık 1 senedir TB Blog'ta yazıyorum. Şimdi ise hem yazar hem de editörüm.
Yazmayı, okumayı ve keşfetmeyi seviyorum. 🙂
Latest posts by Nadiye Durukan (see all)
- İyi Miyiz Gerçekten? - Ekim 31, 2024
- Küllerinden Yanmak - Eylül 3, 2024
- Yaz Gecesinin Büyüsü - Mayıs 14, 2024
Bu yazıyı oylar mısınız?
[Toplam: 2 Ortalama: 5]
