Pelesenklerin İronisi
Kendi kabul edemeyeceği haksızlıkları, senin kabullenmeni bekleyen insan sadizmi…Bu gerçeğe değinmek benim tesellim niteliğinde bir yazı olacak. Kendi psikolojisine söz geçiremeyen, zayıflığını temiz olmayan ama temiz kalbim lakırdısına sığınan ikiyüzlü, leş insanların, leş tavsiyeleri birer çöplük yığınından ibaret gibi gelir bana…
Düşünüyorum da merhamet denen yüce duygu insanların algısına göre şekillenmeye mahkum edilmiş.… Merhametini adamına göre kalıba sokan, empati duygusunu adamına göre şekillendiren insanların toplumu ve dahi düzeni zalim bir girdaba sokmaktan başka bir şey değil. Bir insanı anlamaya çalışmak vicdanı ile muamele etmek elbette ki zayıf insanların nefsine zor gelecektir, her nefsin, her vicdanın harcı değildir karşındakinin haklı isyanını kabul etmek, haklının hakkını teslim etmek…
Sonra bir şey olur devran döner ‘’büyütme, takma, takıntılısın sen!’’ gibi cümlelerle dikte ettikleri şeyle soğuk bir rüzgarla kapılarını çalar, sonrası ise baş kaldırış, sonrası acı bir isyan, ne gariptir ki nefsi aciz düşer….
Başka insanların duyguları üzerinden yitik egosunu tatmin etme gayreti ve olmayan vicdanından dökülen nutuklar bu tarz insanların varlığından rahatsızım… Şuna inanıyorum ki dillere pelesenk olan ‘’empati’’ kelimesi ağızdan kolay çıkan fakat eyleme geldiğinde ortaya konulamayan büyük bir imtihandır.
İmtihanını verebilene ne mutlu…
- Senin Tanrın Gül Mü Diken Mi? - Nisan 24, 2021
- Pelesenklerin İronisi - Mart 11, 2021
- Kalemin ve Kağıdın Topraklarında İmparator Benim - Şubat 25, 2021
