Bencilce Yaşıyoruz
Fazla bencilce yaşıyoruz bu hayatı…
Severken, özlerken, giderken, kal
Birini sevdiğimiz de bile bizi sevmesini bekliyor, giderken üzülmesini, düşünürken bizi düşünmesini, hastayken kendimiz için iyileşmeyi, yaşarken sadece kendimiz için yaşamayı…
Aslında her duygunun temelinde yine biz varız, kendimiz…
Kalabalıkta yalnızlaşmayı, çoğunlukta yoka dönüşmeyi, herkes konuşurken susup dinlemeyi…
Ve bazen kendimize bile bencilleşmeyi ne güzel başarıyoruz öyle!
Sabır denen şu insani kavramı yok ettik…
Şaşırmıyorum!
İnsan denen şu eşref-i mahlukat, kendisini de yok etmiyor mu?
Bir yarayı sarmak yerine daha da deşmiyor mu?
Şefkat yerine nefreti sunmuyor mu?
Düşen eli tutmayı değil de itmeyi?
Susturmak yerine doya doya konuşturmayı?
Hangisini yapıyorsun hiç sordun mu kendine?
Ya da iyi bir insan olduğunu kendine nasıl kanıtlıyorsun şu zamanda?
Vicdanını susturuyor musun?
Peki başını yastığa koyduğunda ağırlık veren o düşünceler?
Gözlerin huzurlu bir uykuyla mı doluyor yoksa yüzünü ıslatan onlarca yaşla mı?
Bencilce yaşıyoruz…
Fazlasıyla, ziyadesiyle…
- Cumhuriyet Demek - Ekim 29, 2023
- CUMHURİYET - Ekim 29, 2023
- FİLİSTİN - Ekim 29, 2023
