Yalancı Güneşin Altında
Yeni bir eylül ayı, yeni yaşım;
yazdan kalma yalancı güneşim.
Umursamaz olmayı yeni öğrendim,
bir sözün bir bakışa yenik düştüğünü.
Sana karşı ördüğüm duvarları
kendi ellerimle yıkarken gördüm.
Şimdi mahzunum, perişanım.
bilmiyorum, neden bu haldeyim.
Belki de içimdeki çocuk hâlâ
bir tebessümün peşinde koşuyor.
Belki de kalbim, aklımdan habersiz,
her seferinde sana dönüyor.
Zaman, sabrın küllerinde yanarken
hatıralar birer birer dökülüyor.
Ne sensiz yaşayabiliyorum
ne seninle var olabiliyorum…
Bu yazıyı oylar mısınız?
[Toplam: 7 Ortalama: 5]
