Vicdanım
Kırgınım bütün samimiyetimi verdiklerime
Bitik bir vicdan bıraktılar geriye
Sesiz sedasız söküldü içimdeki gemiler limandan
Bir gemi rüzgar ve ben kaldık geriye
Sesiz sedasız denizlerde
Mutlu olmam gerekirdi herseye rağmen
Çünkü yok olmuştu kötü ruhlar
Ama kırgınlık geçmiyordu
Beynimde yankılanan bir umudun seslerinin umutsuzluğa dönüşmesi ile
Kırgınım dünyaya ve en çok ta kendime
Umutlarını değersiz insanlara verdiğim için
Gemiyi karadan bir ben geçirirdim sanıyordum
Ama o dümeni başkaları aldı gitti
Düzensiz bir gemi de kaptan belli
Giden belli yol meçhule doğru, bilinmezlik dolu..