Sessizliğin Esiri
Aşk acısının geçtiği yerde sustum ben.
İçimdeki acıyı çeke çeke sustum.
İçindekileri döküp rahatlamak istese de insan,
Ben içimdeki acıyla sustum.
Yüreğim söz dinlemiyor ki,
Sevdama söz geçireyim…
Sözün bittiği yerde mahsur gibiyim,
Bağırmak istesem de sessizliğin esiriyim.
Sensiz uyuduğum geceleri bilirim ben,
Sen gülerken benim ağladığım geceleri,
Bilemedin ey sevgili içimdeki yanan ateşi,
Sevip de sevilmemekmiş uzun yol dedikleri…
Ben sarıldım gecelerce yalnızlığa,
Kollarının arasında sarılma umuduyla.
İşte çekip gittiğin gün var ya sevgili,
Bulamayacaksın ne o günü nede beni…
Bu yazıyı oylar mısınız?
[Toplam: 2 Ortalama: 5]
