Boğazım Kuruyana Kadar Seveceğim Seni
Gel,
İstanbul olalım seninle azizim.
Çok konuşulan,
Eşsiz ve muazzam manzarası gibi,
Aşkımız destan olup konuşulsun.
Sevdamız en güzel manzaramız olsun.
Mesela sen Galata kulesi ol,
Ben ayakta durman için,
Galata’da bir taş olayım.
Sen Kız Kulesi ol,
Ben karşısında çay satan esnaf olayım.
Her gün defalarca sana bakayım.
Sen İstanbul ol,
Ben boğaz olayım.
Boğazım kuruyana kadar seni seveyim.
Utanır sevdamı dile getiremem belki,
Sana olan sevdamı bakışlarımdan,
Sana dalıp gitmelerimden anla.
Gözlerimin sesinden,
Karşımda kekelemelerimden anla.
Hareketlerimden,
Heyecanlanmalarımdan anla.
Yeterki sen gel,
Ben anlaman için elimden geleni yaparım.
Kalbimin en güzel evi,
Severim seni.
Olmazlara, aramızdaki mesafelere inat.
En saf duygularımla,
İncitmeden, kırmadan,
Adarım tüm ömrümü sana.
Yükle tüm dertlerini bana.
Kıyamam dünya dertlerini çektirmeye sana.
Senin mutluluğundur,
Beni yarınlarıma bağlayacak olan.
Gülüşlerindir,
Dünyamı şenlendirecek olan.
Sesindir,
Huzurum ve mutluluğum olan.
Ve en önemlisi sensin,
Benim nefesim, ömrüm, dünyam olan…