Bir Aşkın Zirvesi ve Çöküşü

Mehlikâ, bu sevda artık göklere sığmaz.
Kalbim, yıldızları kıskandıracak bir ışık.
Her adım, gönlümde tufan koparır.
Ve her suskunluğun, bir dağ gibi yıkar beni.

Sana yazdığım mektuplar şimdi birer hazine.
Saklarım hepsini, dokunmaya kıyamam.
Her cümle bir yakarış, her satır bir dua.
Adın geçtiğinde titrer bu suskun kalem.

Sen ki kalbimde bir cihan kuransın.
Her bakışında başka bir bahar saklı.
Sana koşarken düşsem de her defa,
Yine kalkarım, düşmek de aşka dâhil Mehlikâ.

Ama bugün, bu yolda bir şey eksikti;
Gökyüzü sessizdi, rüzgâr suskun.
Bir hâb gibi indi üzerime karanlık.
Ve anladım, senin yolun, benden başka.

Ah Mehlikâ, sevdam bir yücelişti.
Ama şimdi bir düşüş, sessiz ve kederli.
Ben ellerimi uzattıkça kaybolursun,
Ve bu aşk, yalnızca benim içimde büyür.