Özlem
Merhaba Sevgili TB Blog okuyucuları ben Yağmur. Kendi çapımda 8. sınıfta yazılar yazmaya başladım fakat bunu devam ettiremedim. Belki de pek devam etmek istemedim fakat bugün içime bi ilham doğdu sonuçta başlamak için geç değil.
TB Blog’ta bazı yazarların birkaç yazılarına baktım ve gerçekten çok iyi hissettiren yazıların olduğunu fark ettim ve kendim de biraz ekleme yapmak istedim.
Bu TB Blog’ta yayınlamak istediğim ilk yazım, keyifli okumalar!
Hayatımızda zamanla ufak değişiklikler olabilir, bu ufak tefek dediğimiz değişiklikler insanlara göre basit gelebilir. Fakat bazı kişilerde ise büyük hasarlar bırakabilir.
Herkesin özlem duyduğu bir anı elbette vardır. Bu durum herkesin kendi hayatına göre değişir.
Bir arkadaş özlemi, bir aile özlemi, belki de bir şehir özlemi…
Bir şehirden kopmak, doğup büyüdüğümüz yerden ansızın gitmek veya kimseye veda etme şansın dahi olmadan ortalıktan kaybolmak.
Dışarıdan basit görünse de insanın içinde fırtınalar koparabilir. Bir şehirden örnek almak gerekirse kimse alıştığı yeri terk etmek istemez ama ya buna zorunda kaldıysa?
Belki de ailesine ayak uydurması gerektiğinden…
Yeni bir şehre taşınmak ise yaz akşamları kulaklığını takıp balkona çıktığında birden burnuna gelen o İstanbul kokusu, küçükken arkadaşlarınla ortada çömlek oynarken geç saate kalıp anneler kızmasın diye, eve koşa koşa gittiğimiz o anki heyecan kokusu… Ve dışarı baktığında yeni binalar, yabancı yüzler, karşılaştırılamaz.
İnsanın garibine gider ve atlatması zaman alabilir belki beş ay belki bir yıl belki de bir ömür. Buna alışsa bile özlemi asla bitmez, o gözünün önündeki eski anılarla yeni yaşam alanına alışmaya çalışır.
Tanıştığı her yeni insanda eski neşesini arar iyisine denk gelebilmek mümkün ama aynı neşeyi hissettirecek insana gelebilmek mümkün mü tartışılır.
Konuşacak, belki sarılacak kimsesi dahi olmaz yeni şehrinde. Ama en kötü kafasını yastığa koyduğunda yüzüne tebessüm getirebilecek eski anıları düşünüp kendini iyi hissetmeye çalışabilir ve gözlerini kapattığında hayal edebildiği şeyler onu mutlu edebilir lakin bu içten içe kendini yemediği ve üzülmediği anlamına gelmez.
Anlatıldığı kadar basit değildir hiçbir şey çünkü karşımızda ki kişinin eski şehrinde neler yaşadığını bilemeyiz.
Ama bilebileceğimiz tek bir şey vardır; doğup büyüdüğü güldüğü, eğlendiği, ilk kavga, ilk arkadaşlık, ilk sevgi ve çoğu şeyin ilkini yaşadığı tuhaf anıları onu mutlu eden şeyleri orada bırakıp araya kilometrelerce mesafe eklemesidir.
Yeni bir şehir her zaman huzur getirmez. Fakat bazı şeyleri değiştirmek hala mümkünken bunun için çabalamaktan zarar da gelmez.
Giresun Bahçelievler Şehit Mehmet Bayar Anadolu Lisesi 2. sınıf öğrencisiyim.
Okul ile beraber yazı, hikaye kendi çapımda biraz yazmayla uğraşıyorum. Ortaokul 7. sınıf Covid-19 döneminde bu işe merak saldım ve o zamandan bu yana hevesli bir şekilde yazmaya devam etmekteyim.
Wattpad'te yayınladığım yazılar tutuldukça özgüvenim yüksek şekilde devamını sürdürdüm. Şimdi ise TB Blog'a kaydolarak yazılarımı burada yayınlayıp kendimi geliştirmek istiyorum.
TB Blog'ta benim gibi birçok kişinin de yazdığı yazıları görünce hevesim artıyor.
Aranızda olduğum için mutluluk duyuyorum, teşekkürler.
