Deniz Kenarında Bir Kedi

Deniz kenarında bir kedi olmak vardı şimdi;
Ne dünü düşünen,
Ne de yarınla kederlenen.
Gölgesini takip eden rüzgâr,
Bir martının çığlığıyla bölünürdü sadece.

Ne bir kalbe yaslıydı sırtı,
Ne de bir isme bağlıydı soluğu.
Küçük bir taşın üstünde durup,
Kızılın yandığı ufka bakarken,
Kâinatın suskunluğunu anlayabilirdi belki.

Balıkçıların kovasından düşen umutla,
Karnını doyururdu sessizce.
Ve belki de bizden daha çok şükrederdi,
Elindekine elini sürmeden.

Ayak izleri olmazdı ıslak kumda,
Çünkü hiçbir yere aceleyle gitmezdi.
Yalnızdı ama eksik değildi.
Sevilmese de özgürdü.

Ah,
Deniz kenarında bir kedi olmak vardı şimdi…

Susmak için bir sebebi,
Kaçmak için bir adresi yokken.

Sadece oturmak,
Ve sadece var olmak yeterdi ona.