Bir Özlemin Başlangıcı
Mehlikâ, adını duydukça titrer içim,
Kalbim usulca inler, yıldızlar hüzünle iner.
Gölgene sığınır bir ömrün yalnızlığı,
Gözlerin, sessiz gecelere düşen bir haber.
Seni gördüğüm o ilk sabah hâlâ bende,
Rüzgâr, saçlarına değmişti usulca.
Öylece kalmıştım; bir dudağın kıyısında,
Bir kelâm etmeye mecalim yoktu, Mehlikâ.
Ellerim hep yazdıklarımda titrer şimdi,
Kağıtlar, sana dokunamadığım eller gibi.
Her harf bir başka zindân, her cümle firâr,
Sensiz bir ömrün adı hüzünlü bir bahar.
Sana bir yol bulsam, yüreğimden çıkan,
Gözlerine düşsem, yıldızlarla çıkan.
Ama sen, uzak bir âlemin sâkini,
Ben ise özlemine yazılmış bir hâmin.
Bu yazıyı oylar mısınız?
[Toplam: 3 Ortalama: 5]
