Üzüntünün Güzelliği: Yağmurun Çiçeği Beslemesi
Ruhumuzun sineye çekildiği, içimizdeki kıvılcımların sönmeye başladığı anlarda insan, kendini boşlukta gibi hisseder. Kendisini aşırı düşünme halı içerisine sokar ve bunun sonucunda damlalar pınarları dan dökülmeye başlar, tıpkı bir şelaleden akar gibi…
Mutsuzluk ve düşük ruh hali, her insanın bazı anılarından ders alması için hissedilen, ancak anlaşılması güç duygulardan birkaçıdır. Yaşadığımız üzüntü, bu acı verici veya hayal kırıklığı yaratan durumlara karşı normal bir yanıttır. Genellikle üzüntü, fiziksel ya da psikolojik bir kayıp yaşandığında hissedilir ve olan bir durumu daha çok sindirmeye yardımcı olur.
Kendinizi üzgün hissetmenize izin verin. Bu şekilde daha çabuk bir rahatlama, ferahlama hissedecek ve özgüveniniz tavan olacaktır. Üzüntü, mutlu olma yollarından biridir. Nasıl yani diye sorarsanız da şunu söyleyebilirim: Yaşadığımız bir olaydan üzüntü sayesinde ders alırız. Yaşanan olayı daha iyi anlarız çünkü objektif bakabiliriz. Duygusal yönümüz üzüntü sayesinde bastırıldığı için beynimiz daha iyi bir kavrama şekli sunabilir. Ama diyelim ki üzüntülü olmakta ölçülü davranamıyoruz. Vücut gereğinden fazla efor harcıyor. Üzüntü ile beraber gelen isteksizlik baş gösteriyor. Fazla üzüntüden kaynaklı akciğer sorunları yaşamaya başlıyoruz. Bunun sonucunda depresyon kendini belli etmeye başlıyor.
Ne yapmalıyız? İlk olarak kontrolü kaybetmemeye çalışmalı ve kendimize üzülmenin kötü bir şey olmadığını inandırmalıyız. Ruh halimizi toparlamak için kendimizi mutlu edebilecek hobiler bulmalı ve onlarla kendimizi meşgul etmeye çalışmalıyız. Ancak bu yaptıklarımız, o anki ruh halimizi değiştirse de ruhumuz tam olarak o üzüntüyü, kederi, acıyı hatta mutsuzluğu yaşamadığı için birdenbire duraksamalar, mod düşüklüğü gibi ani hareketlerde bulunabiliriz. Bunun sebebini o an anlayamasak da ruhumuz yaşanılan olayları taptaze yaşanmış gibi bilir.
Örneğin bir çiçek düşünelim. Yağmur görmeden o çiçek açamaz. Neden çünkü o yağmurdan alması gereken besini aldı. Biz de üzüntüyü yaşamayı bu şekilde düşünebiliriz. Yaşadığımız olaylardan ders almazsak güzel günlere ulaşamayız. Belki de muhteşem bir hayatın bedeli minik gözyaşında saklıdır…
Ben, İstanbul'un kendini sürekli yenileyen ve ruhumu besleyen sokaklarında, 5 Eylül 2005 tarihinde doğdum. Anadolu Üniversitesi Açıköğretim İşletme Bölümü'nde öğrenci olarak adımı yazının büyülü dünyasına kazımaya devam ediyorum.
Kelimelerle dans etmek benim için bir tutkudur. Yazılarımda duygusal yankılarımı ve içsel derinliklerimi yansıtmak, benim için yazının özünü oluşturuyor. Duvarları yıkıp insanların iç dünyalarına dokunmak, benim sanatsal bir ifade biçimimdir. Çünkü inanıyorum ki, insanların duygusal deneyimleri ve hissettikleri, onların en korkusuz ve gerçek halleridir.
TB blog ailesine katılmak, yeni bir başlangıç ve keşif yolculuğu anlamına geliyor benim için. Her birimiz farklı renklere ve tonlara sahibiz, ve bu çeşitlilik, sanatın en güçlü şekillerinden biri olan işbirliğine dönüşebilir. Birlikte yaratabileceğimiz güzellikleri hayal etmek, heyecan verici bir deneyim.
Son olarak, bir düşünce bırakmak istiyorum sizinle: İyi görünmek yerine, iyi olmak için çaba sarf etmek, insanın iç dünyasını dönüştürmek için en etkili yoldur. Kendi içimizdeki değişim, dünyayı daha iyi bir yer haline getirmenin ilk adımıdır.
Sevgi ve saygılarımla,
Esma Fidan
- Sonuçsuz Bekleyiş - Temmuz 24, 2024
- 5 Dakika - Temmuz 9, 2024
- Pembe Çiçekli Kiraz Ağacı - Mayıs 11, 2024
