Sevgi İyileştirir
Bu çağın en büyük hastalığı sevgisizliktir. Ne kanser ne veba, sevgisizlik kadar büyük bir veba olmamıştır hiçbir çağda.. Çünkü sevgi iyileştirir, sevginin olduğu yerde stres sinir olmayacağı için bu hastalıklara da maruz kalınmayacaktır zannımca ama maalesef bu çağda insanlar, sevgisini eşyaya yüklediği kadar insanlığa yüklemiyor.
Sevgisizlik hastalıktır ama bunu kimseye anlatamazsınız. Çünkü kimse gerçek duygularını dışarı döküp maddiyata olan sevgisini itiraf etmeyecektir. Sorarsanız herkes doğayı, hayvanları, insanları sever. Oysa aynı kişi aynı zamanda doğayı kirletir, hayvana zarar verir, insana kötü davranır.
Çevrenizde de vardır mutlaka görebilirsiniz. Öyle basit şeyler için kavgalar gürültüler yaşanıyor ki anlam vermekte zorlanıyoruz. Fındık kabuğunu doldurmayan şeyler yüzünden insanlar birbirine düşman oluyor, kavgalar yaşanıyor, boşanmalar oluyor.. Ne kadar anlamsızca değil mi ?
Karşılıklı oturup iki dakika konuşulsa çözülebilecek meseleler için ne canlar alınıp ne aşklar, ne dostluklar bitiyor..
İnsan, mana arayışını bırakmış, madde arayışına yönelmiş durumda. Tam anlamıyla geçici bir dünya hevesine yaşayıp gidiyoruz genel olarak. Maddenin hırsına kapılmış insan sevmeyi de saymayı da unutuyor zannımca..
Mananın farkına varabilseydik biraz olsun, dünyalık uğruna savaş vermezdik bir an olsun. Mana aramaktan vazgeçen insan, maddenin içinde parçalara ayrılıp kaybolmuş halde heba olup gidiyor lakin gözü maddeden başka bir şey göremiyor..
Bu yüzden yeni bir nesil yetiştirmek yükümlülüğü üzerinde bulunan anne babaların, evlatlarına öncelikle sevgiyi aşılamada ısrarcı olmaları gerektiğini düşünüyorum her zaman. Evvela sevgi.. İnsan sevmeyi öğrenmeli ilk önce. Seven insan sayar da korur da çünkü..
Sevilerek büyüyen çocuk önce kendini, sonra anne babasını, sonra evlatlarını, sonra yakınlarını, sonra insanlığı ve en sonunda da dünyayı sever. İnsanı seven dünyayı kurtarır..
“Sevgi kurtaracaksa böyle kurtarır dünyayı..”
Ben Zehra Aydın. 31 yaşındayım.
Sosyal Hizmetler Danışmanlık mezunuyum.
Edebiyata olan ilgisi bambaşka boyutlarda olan bir öğrenci ve içinde yazmak hep hasret kalmış bir çocuğun büyümüş haliyim...
Yazmak hayaliyle yaşamış ve yaşayan bir birey olarak hayatıma devam ediyorum.
TB Blog'ta yazmak ise benim için bu hayali gerçekleştirme yolundakaçınılmaz bir fırsattı. Umarım burda başlayan yolculuğumuz uzun yıllar daha güzel işlerde ve daha güzel yerlerde devam eder.
Saygılarımla...
- Vakitsiz - Nisan 27, 2024
- İnsan Kalmak - Mart 6, 2024
- Mental Olarak Yorgun Muyuz? - Şubat 13, 2024
