Author: Nadiye Durukan

Düşüncenin akışını bozan bir paragraf gibi hissediyorum çoğu zaman kendimi bu hikayede. Anlatılmak istenenden çok uzakta, kendi ifadelerini desteklemek isterken verdiği mücadelenin sonunda yarım kalmış bir paragraf. Anlatmaya çalıştığı şeyleri anlatırken, anlaşılmayacak olmasının verdiği...

Alıp götürüyorlar beni efendim. Fırtınaların dağlardan aşıp geldiği yerlere doğru gidiyorlar. Ayaklarım karşı koymaya çalışıyor ama nafile. Düşüncem onlara takılmış, vücudum hareketsiz ve kontrolsüz. Öylece gidiyorum. Beni alıkoyan şeyin ne olduğunu bulamıyorum efendim. Hani...

Düşünmeden edemiyorum bir türlü; bu koca yalnızlığın neresindeyim? Bu yalnızlık beni neden yutmuyor da apaçık ortada bırakıyor? Sanki yalnızlığımı tüm dünyaya göstermek ister gibi… Benimle dalga geçer gibi… Neden tüm seslerden uzak bir gürültüyüm?...

“Gizemini yalnızca benim bildiğim olaylar, duygusu sadece bana özel o anlar ve gidilmemiş on dokuz dakikalık yol…”    Günlerce devam etmesini istediğim fakat daha başlayamadığım o hikayedeyim. Belirsizlik içinde oradan oraya koşuşturan ruhum, beni...

  Uzun sokaklar geçiyor defterin sayfalarının arasından. Ve o sokaklara dizilmiş sıra sıra çiçekler. Diğer bir yanda ise ona eşlik eden şiirler… O şiirleri okuyarak oradan geçen insanların ayak izleri ile doluyor sayfalar. Nazım...

  Yıllar önce, hayatı bir köprüye benzetmiştim. Hala aynı şekilde düşünüyorum. İlerlemeye başladığınız anda kendinizi birden orta yerinde bulacağınız bir köprü. Altınızda koca bir uçurum var. Geriye gidemiyorsunuz. Ya olduğunuz yerde bekleyecek ya da...

  Yeni umutlar yolculuğuna başlayan bir defterin ilk sayfası. Kalemi tutanın heyecanından habersiz. Öyle sessiz, öyle berrak. Gelecek her şeye kapısını açmış bekliyor. İyi ya da kötü. Sorgulamadan içeriye almaya hazır, kalemi bekliyor. Diğer...

Fiziksel olarak bir yerimizi kırdığımızı sandığımızda, yanımızdaki insanların olmazsa olmazıdır bu cümle: “Kırık olsa duramazsın.” Gerçekten durulmuyor aslında, haklılar. Fakat bu yazıda ele alacağımız şey kırılan kemik değil, kırılan kalp olacak. Kalbimiz kırık olduğunda...

Hayatın ortasına bırakılmış kocaman düğümler gibiyiz. Nerede ne yapacağını bilemeden oradan oraya savruluyoruz. Karşımıza çıkanları umarsızca hayatımıza alıyoruz ama boşuna. O düğümü kimse çözemiyor. Zira bir şeyleri birilerinin anlamasını beklemek için ilk önce kendimizin...